ฉัน คือ คนหนึ่งที่ชอบทำอาหาร
ฉัน คือ คนหนึ่งที่ชอบใช้ชีวิตอยู่ในครัว
และ..ฉัน คือ คนที่เปลี่ยนเมนูไปมาตลอดเวลา จนได้ฉายาว่า ‘ครัวโลเล’
จริงๆ ‘ครัวโลเล’ ของฉันเกิดขึ้นมานานแล้ว ที่ผ่านมาฉันก็เข้าครัวทำอาหารทานเองตอนที่มีเวลาว่าง แต่ในชีวิตจริงเนี่ย มันไม่ค่อยว่างน่ะสิ ในแต่ละวันมีเรื่องราวที่ต้องทำมากมายหลายสิ่ง จนบางช่วงทำให้ต้องห่างหายจากห้องครัวไปแสนนาน
ครัว… เป็นเหมือนทุกอย่างของฉัน วันไหนอารมณ์ดี มีความสุข ก็อยากทำอาหาร ฮัมเพลงในครัว วันนั้นอาหารทุกอย่างมันจะลงตัว อร่อยถูกปากคนในบ้าน มันช่างสุขใจนะ แต่ก็มีนะ ที่บางวันจิตใจย่ำแย่ เบื่อโลก เซื่องซึม อารมณ์เสีย ก็ใช้ครัวนี่ละเป็นที่บำบัดจิตใจ ส่วนอาหารนั้นรสชาติจะออกมายังไง ก็ลองคิดกันดูเอาเอง…
มาถึงตอนนี้ วันที่มีโรคโควิด-19 เข้ามาใช้ชีวิตร่วมอยู่กับพวกเรา มันเป็นสถานการณ์ที่อาจจะดูเลวร้ายแบบที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน พวกเราต้องใช้ชีวิตอย่างไร ต้องระวังมากน้อยแค่ไหน จะอยู่ร่วมกับคนอื่นยังไง ในเมื่อมันดูน่ากลัวขนาดนี้ และแล้ววันหนึ่งก็มาถึง วันที่บริษัทฯ ประกาศให้พนักงานทั้งหมด Work from home สิ่งแรกที่ผุดขึ้นมาในหัว คือ ตรูต้องไปซื้อของสดและอาหารที่ซูเปอร์ฯ ไว้ ใครจะว่ายังไง ไม่สน ไม่แคร์ เพราะนี่เป็นโอกาสที่เราจะได้ทำอาหารกินในทุกวัน (สารภาพจากใจว่าแทบไม่ได้คิดถึงเรื่องงาน จากฉัน.. คนที่ทำงานอย่างจริงจังตลอดมา)
วันแรกของการ Work from home กักตัวหนีโควิด ตื่นเช้าเหมือนไปทำงานเลยจ้า ลงมือทำอาหารเช้าง่ายๆ อย่างมีความสุข ไส้กรอก แฮม ไข่ดาว ขนมปังปิ้ง จัดจานสวยงาม ถ่ายรูป แชะ แชะ แชะ เลือกรูปโพสต์ลงเฟซบุ๊กด่วนๆ ด้วยแคปชั่น “WFH มีเวลากินอาหารเช้าด้วยกัน ดีจุงเนอะ” ความรู้สึกตอนนั้น โพสต์ด้วยความชื่นมื่นมาก เพราะในแต่ละวันที่ต้องเดินทางไปทำงาน ฉันแทบจะไม่เคยมีเวลาทานอาหารเช้ากับแฟนเลยจริงๆ
เช้าวันที่สอง อารมณ์ต่อเนื่องจากวันแรกก็มาจ้า ตื่นแต่เช้า มาจัดเมนูข้าวต้มกุ้งหมูสับ ไข่เจียว แล้วก็ “บอกเธอด้วยรักคำโตๆ” ลงเฟซบุ๊ก มันช่างดีและมีความสุขซะเหลือเกิน แล้วชีวิต WFH วันที่สองก็ดำเนินไปจนถึงเวลาเลิกงาน เข้าครัวอีกครั้งตอนมื้อเย็น ด้วยเมนูต้มมะระกระดูกหมู ผัดผักกาดขาวกุ้งแห้งทอด สามชั้นทอดน้ำปลา และไข่ดาว แหม มันได้ฟินกันทั้งครอบครัวเลย
เข้าสู่ Work from home วันที่สาม ความฟินในสองวันที่ผ่านมา เริ่มจางหายไป เหตุเพราะฉันงานเข้า มีงานเร่งด่วนระดับชาติก็ว่าได้เข้ามารุมเร้า ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ความฝันของฉันกับการทำงานที่บ้านมันต้องเป็นแบบนี้ มันจะดีแบบนี้ เริ่มจางหายไปหน่อยนึงละ เวลาเริ่มงาน 9.00 น. ของวันนี้ ฉันยิงยาวไปจนถึง 18.30 น. แบบที่แทบจะไม่ได้ลุกไปไหน นอกจากดื่มน้ำและเข้าส้วม แต่ฉันก็ยังไม่ละทิ้งความตั้งใจในการทำอาหารเย็น เมื่อหันไปมองหน้าแฟน แล้วถามว่าวันนี้เราจะกินอะไรกันดี ?? คำตอบยังดูเงียบๆ แต่มองไปรอบๆ เจอมาม่าที่เราซื้อกักตุนไว้ เอ้ย!! ไม่ใช่สิ มาม่าที่เราซื้อไว้เพื่อไม่ต้องออกจากบ้านบ่อยๆ ว่าแล้วเมนูเย็นนี้ของเราก็คือ ผัดมาม่า อิ่มๆ จุกๆ ไปแล้วกันนะ หลังจากวันที่สามนี้ไป ชีวิตดีๆ ในการทำอาหารเช้า ก็แทบไม่เกิดขึ้นอีกเลย เหลือไว้แต่เพียงมื้อเย็นในบางวัน เพราะชีวิตมีงานเข้า รุมเร้ากันไม่เลิกแต่เอาเหอะ ฉันยังรักที่จะทำงานแบบนี้ต่อไปนี่นา..
ยังไงก็เถอะ ถึงฉันจะไม่ได้ทำอาหารทุกวันอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่ในช่วงนี้ฉันก็มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นอีกหลายเรื่องนะ อย่างเช่น มื้อที่ฉันไม่ได้ทำอาหาร จะเป็นเช้า หรือเที่ยง แม่ของฉันก็มักจะมาทวงสังเวียนครัวคืนตลอดเวลา บางวันก็จัดกับข้าวมาเต็มๆ สามสี่อย่าง ส่วนมากแม่จะทำกับข้าวไทยๆ ตามสไตล์ของเขาเอง อย่างเช่น ไข่พะโล้ ผัดกะเพรา ปลาทอด ลาบหมู ต้มยำกุ้ง ตามที่ใจเค้าอยากทำ แต่ทีเด็ดของแม่ คือ เส้นใหญ่ราดหน้า ทำกี่ครั้งก็อร่อย ไม่รู้ว่าเคยขายราดหน้ามาก่อนรึป่าวนะ แต่ฉันกับแฟนก็ได้ฝากท้องไว้กับอาหารของแม่หลายมื้อในช่วง Work from home กักตัวหนีโควิดเนี่ยแหละ
เรื่องราวดีๆ ของครัวโลเลในช่วง Work from home กักตัวหนีโควิด ยังไม่หมดนะ มาเริ่มสัปดาห์ที่ 2 การ WFH ยอมรับเลยว่าบางวันรู้สึกเหนื่อยมากกว่าการไปทำงานที่ออฟฟิศซะอีก ทั้งที่ไม่ต้องรีบตื่นเช้า อาบน้ำแต่งตัว ขับรถไปออฟฟิศ หรือไปหาลูกค้า บางวันก็หมดแรงพอๆ กับวันที่ต้องออกไปทำงานปกติ งานก็เยอะ จิตใจก็หดหู่ลงนิดหน่อย.แต่สุดท้ายก็ต้องใช้วิชา ‘ครัวบำบัด’ เข้าต่อสู้ อย่าลืมสิ.. ฉันชอบทำอาหาร ท่องไว้ ฉันอยากดูแลคนในครอบครัว ฉันอยากให้เขาได้กินอาหารปรุงใหม่ รสชาติอร่อย สดและสะอาด เอ้า ฮึบๆๆๆ ถึงแม้แต่ละวันจะเหนื่อยมากแล้ว แต่การได้ทำแค่มื้อเย็น ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย และแล้วก็เริ่มเปิดครัวด้วยเมนูข้าวต้มรอบดึกง่ายๆ ที่มีปลาสลิดทอด ยำไข่เค็มผักกาดดอง และผัดผักบุ้ง กินแล้วก็อิ่มอร่อย ยิ้มได้เหมือนเดิม หลังจากนั้นแต่ละวันก็ตามมาด้วยเมนูต่างๆ ของมื้อเย็นเป็นหลัก เช่น ขนมจีนแกงเขียวหวานไก่ ปลาช่อนแดดเดียวทอด สามชั้นทอด ไข่เจียว บางครั้งแค่ฉันเห็นคนข้างๆ ทานอาหารของฉันอย่างมีความสุขมันก็เพียงพอแล้ว
สัปดาห์ที่ 3 ยังอยู่ในช่วง Work from home เหมือนเดิม สัปดาห์นี้ต้องบอกว่างานก็มีหนักเบาบ้างในบางวัน ส่วนเรื่องการเข้าครัวนั้นก็ยังคงทำได้เฉพาะมื้อเย็น เปิดมาด้วยเมนูข้าวไข่ข้นกุ้งกระเทียม สปาเก็ตตี้ปูผัดพริกแห้งเนยกระเทียม มาม่าต้มยำกุ้งน้ำข้น ผัดวุ้นเส้นชะอมกุ้ง และผัดมาม่าสามหมู (มาม่านี่คือที่บ้านมีเยอะมาก คิดไรไม่ออก ให้บอกมาม่า แล้วเมนูจะมาเอง) ในแต่ละวันนอกจากมีความสุขกับการทำอาหารแล้ว ฉันก็ยังมีความสุขกับการถ่ายรูปอาหารที่ฉันทำลงในเฟซบุ๊ก #ครัวโลเล นั่งอ่านคอมเม้นต์จากเพื่อนๆ แบบเพลินๆ แล้วก็ยังเห็นว่ามีหลายคนเริ่มทำอาหารทานเองในช่วงนี้เยอะมาก เริ่มมีชื่อครัวใหม่ๆ เกิดขึ้นมากมาย บางคนก็อาจจะไม่เคยทำอาหารมาก่อน ฉันชอบนะที่ได้เข้าไปดูเมนูของคนโน้น อ่านแคปชั่นอาหารของคนนี้ นั่งอ่านแล้วก็ต้องอดอมยิ้มไม่ได้ มันก็สนุกดี และเวลาเราคิดเมนูไม่ออกว่าวันนี้จะทำอะไรดี พอเข้าไปส่องเฟซบุ๊กบางเมนูก็น่าสนใจจนต้องขอลอกมาทำมั่ง นี่ละความสุขในช่วง Work from home กักตัวหนีโควิดของฉัน
เข้าสู่สัปดาห์ที่ 4 แล้วแหละ แต่เรื่องครัวของฉันยังไม่แผ่วลงหรอกนะ สัปดาห์นี้เหมือนร่างกายต้องการอาหารรสชาติจัดจ้านหน่อยๆ แต่ละวันก็จะมีเมนูที่มีอาหารเผ็ดอยู่อย่างน้อยหนึ่งอย่าง ว่าด้วยเมนูของสัปดาห์นี้ก็จะมี ผัดกะเพรากุ้งหมูสับ ไข่ดาว (จัดเต็มเหมือนกินกะเพราถาดตามร้าน) ปูผัดต้นหอม ต้มแซ่บกระดูกอ่อน (เพิ่งทำครั้งแรก) ปลานิลทอดกระเทียม น้ำจิ้มซีฟู้ดสูตรเด็ดของฉันเอง ผัดดอกหอมไส้กุ้ง…
ชีวิตกลับมาชุ่มชื่นกับการทำอาหารอีกครั้ง ฉันไม่รู้หรอกว่าฝีมือการทำอาหารของฉันมันจะอร่อยมากมายเหมือนของคนอื่นมั้ย แต่ฉันชอบเวลาที่เห็นคนที่ฉันรักทานอาหารอย่างมีความสุข ฉะนั้นคำว่า “อร่อยมาก” จากคนสำคัญ เหมือนปลุกพลังให้ฉันอยากทำอาหารดีๆ ต่อไปในทุกๆ วัน
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาวิกฤต
#ครัวโลเล
เรื่องและภาพโดย ศันสนีย์ ทักษ์ศิริ พนักงานออฟฟิศที่ชื่นชอบการทำอาหาร แต่ไม่ค่อยมีเวลา และมีชื่อครัวของตัวเองว่า ‘ครัวโลเล’ อยากเล่าประสบการณ์ครัวโลเลในช่วง Work from home กักตัวหนีโควิด
