‘เพ-มา’ บัวงามกลางแม่แจ่ม
STORY BY สว่าง ทองดี | 30.03.2020

2,619 VIEWS
PIN

image alternate text
image alternate text
ร้านกาแฟเล็กๆ ที่ขับเคลื่อนด้วยงานศิลปะและหัวใจของคนทำ

ฉันเชื่อในความงดงามแห่งการได้ใช้ชีวิตตามแบบที่ตนเองชื่นชอบ เพราะการทำเช่นนั้นนับเป็นการหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณให้ชุ่มชื้นแช่มชื่น ก่อกำเนิดพลังงานดีๆ จากข้างใน ไม่เฉพาะส่งผลโดยตรงต่อตัวเอง ทว่ายังเป็นการส่งต่อพลังบวกไปสู่คนรอบข้างอีกด้วย

แต่หลายต่อหลายครั้ง โลกที่สวยสดงดงามในความฝันหรือที่เรามักเรียกขานว่า ‘อุดมคติ’ นั้น แทบจะเป็นเพียงแค่มายาคติ (หรืออคติ) ของคนช่าง (เพ้อ) ฝัน หากสิ่งที่เราทำด้วยความรักนั้นไม่สามารถจุนเจือตนเอง รายได้ไม่มากพอที่จะนำมาใช้ยังชีพ ซึ่งในที่สุดอาจนำไปสู่ความขัดสน สับสนอลหม่านและทุกข์ใจได้ นั่นจึงเป็นเหตุให้ฉันพยายามจัด ‘สมดุล’ ระหว่างความฝันกับความเป็นจริง นำสองสิ่งนี้มาขึ้นตาชั่ง พยายามอย่างยิ่งยวดให้สองสิ่งนี้ถ่วงดุลกันและกันอย่างพอดี ไม่หนักข้างใดข้างหนึ่งจนเอียงกระเท่เร่มากจนเกินไป

และฉันกำลังพยายามอย่างยิ่งยวด โดยมีความเชื่อมั่นผ่านทางการรับรู้จากส่วนลึกที่สุดข้างในหัวใจว่ามีความเป็นไปได้มากทีเดียว

ฉันชื่อฟุตบอลนะคะ ใช่ค่ะ นี่คือชื่อเล่นของฉัน (คุณพ่อเป็นคนตั้งให้ เพราะชื่นชอบกีฬาชนิดนี้) แต่หดให้สั้นเข้าอีก เรียกว่าบอลเฉยๆ ก็ได้ ส่วนใหญ่เวลาฉันพูดคุยกับใครๆ มักแทนตัวเองว่าน้องบอล และฉันเปิดร้านกาแฟชื่อ ‘เพมา’ (เพ-มา) แปลว่าดอกบัว พิกัดคือ อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ บางคนอาจคุ้นชื่อ หลายคนอาจไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนในแผนที่ประเทศไทย งั้น ง่ายๆ แบบนี้ อินทนนท์ละกัน ใครเคยไปเที่ยวอินทนนท์ เลยไปอีกหน่อย ลงดอยถึงหุบเขาเล็กอีกฟาก ก็ถึงแม่แจ่มแล้วล่ะ

ณ ขณะที่คุณอ่านบทความตอนนี้ หมายถึงฉันเพิ่งเปิดร้านกาแฟในเมืองเล็กได้ราวสองเดือน ไม่นานหรอกค่ะ เมนูกาแฟสำหรับคอกาแฟอาจไม่ได้เข้าข่ายสุดยอดชนิดจิบปุ๊บว้าวปั๊บ เครื่องชงตัวเล็กของร้านไม่ได้ประดิษฐ์มาเพื่อสกัดช็อตสมบูรณ์แบบ ฉันไม่ได้มีทุนรอนมากขนาดจะลงทุนซื้อเครื่องราคาหลายแสน ลำพังร้านที่สร้างก็แทบจะเจียดเงินเก็บทั้งหมด นำมาลงเสา ประกอบหลังคา ต่อเติมเสริมแต่งผนัง และตกแต่งภูมิทัศน์โดยรอบ แค่นี้ก็แทบไม่เหลืองบสำหรับลงทุนอย่างอื่นแล้วละ ฉันเชื่อว่าเครื่องดื่มเป็นเพียงส่วนประกอบหนึ่งของ ‘ความอร่อย’ การได้นั่งจิบกาแฟกับเพื่อนหรือคนรัก บรรยากาศของร้าน บทเพลงเคล้าเสียงนกเสียงลม หรือกระทั่งน้ำไหลเอื่อย เหล่านี้ล้วนเสริม ทำให้บางทีเครื่องดื่มธรรมดานั้นพิเศษขึ้นมาได้

เครื่องดื่มร้อนเย็นในร้านเพมาเลือกสั่งมานั่งจิบภายในร้านหรือจะเทคอะเวย์ก็ได้ เมนูก็ไม่ได้แตกต่างจากร้านอื่นๆ มีเอสเปรสโซ่ อเมริกาโน่ซึ่งจะเลือกจิบเป็นกาแฟดำหรือจะเติมน้ำผึ้งก็ได้นะคะ หากชอบฟองนมก็สั่งคาปูชิโนหรือลาเต้ เมนูคาราเมลมัคคิอาโตเป็นการผสมช็อตเอสเปรสโซ่เข้ากับนมสดพาสเจอไรส์และไซรัปคาราเมลตามด้วยซอสแต่งหน้าอีกนิดหน่อย ทั้งนี้สูตรของแต่ละร้านก็อาจมีรายละเอียดปลีกย่อยไม่เหมือนกันนะคะ และแน่นอน มอคค่าซึ่งเป็นกาแฟผสมโกโก้ก็มีเสิร์ฟด้วย หรือหากดื่มกาแฟไม่ได้ จะสั่งโกโก้ร้อนหรือเย็นได้เช่นกัน

เครื่องดื่มนำเสนอ แต่ยังไม่อยากอธิบายความหมายว่าคืออะไร ได้แก่ ทไวไลท์ ทะเลหมอก จันทรุปราคา และคืนฤดูร้อน สงสัยใช่ไหมว่าหน้าตาเจ้าเครื่องดื่มเหล่านี้เป็นอย่างไร อยากให้ลองมาชิมเองที่นี่ค่ะ

คอนเซ็ปต์ของตัวร้านต้องการสื่อสารเรื่องการใช้วัสดุซึ่งหาได้ในท้องถิ่น กระทั่งวัสดุเศษวัสดุเก่าหรือที่เหลือใช้ หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่าไม้เก่าผุหลายชิ้นนำมาขัดสีฉวีวรรณกลายเป็นส่วนประกอบของผนังร้าน เศษไม้ชิ้นเล็กตัดแล้วนำมาตอกตะปูเป็นแถวห่างกันเล็กน้อยเรียงกันอยู่ที่ส่วนบนของทางเข้าตัวร้านเพื่อให้ลมถ่ายเทได้ง่าย ชั้นสองก็มีโต๊ะสามสี่ตัว กับชั้นซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือเรียงรายเป็นตับ ผ้าม่านลูกไม้ให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัว ขณะเดียวกันก็ไม่ได้ปิดกั้นจนสร้างความอึดอัด หน้าต่างเปิดกว้างทำให้มองเห็นบรรยากาศด้านนอกได้เพลินๆ ที่นี่ไม่ติดแอร์นะคะ แต่ก็ไม่ร้อนอบอ้าวหรอกค่ะ ต้นไม้ใหญ่หลายต้นกับสวนร่มรื่นลดอุณหภูมิลงได้หลายองศา แถมยังสูดออกซิเจนเต็มปอดอีกด้วย ส่วนชั้นสามซึ่งเป็นห้องใต้หลังคานั้นกันไว้เป็นห้องพักอาศัย

อันที่จริง ความตั้งใจเริ่มแรกนั้นไม่ใช่การทำร้านกาแฟ แต่ต้องการให้เป็นสตูดิโอสำหรับสร้างสรรค์ชิ้นงานศิลปะของตัวเอง แม้จะไม่ได้ร่ำเรียนด้านนี้โดยตรง แต่ฉันค้นพบและรับรู้มานานแล้วตั้งแต่ยังเป็นเด็กว่าชื่นชอบสิ่งนี้ ฉันเลือกเรียนสายวิทย์ ต่อด้วยเภสัชศาสตร์ ตามด้วยงานตรงตามสิ่งที่ร่ำเรียนมา คลุกคลีในวงการยาร่วมสิบปี ช่วงปีท้ายๆ ของการทำงานมีเรื่องราวให้คิดและต้องย้อนกลับมาถามคำถามสำคัญว่าเงินยังนำมาซึ่งความสุขได้จริงไหม อะไรกันแน่ที่เป็นคำตอบ ช่วงรอยต่อนั้นเองที่การทำงานศิลปะกลายเป็นการสื่อสารกับตัวเองและเยียวยาภายในได้ด้วย ในที่สุดฉันตัดสินใจลาออก ใช้เวลาทบทวนตัวเองโดยการออกเดินทางไปยังดินแดนซึ่งไม่คุ้นเคย ไปแบกเป้เที่ยวอเมริกาใต้หลายเดือน เมื่อกลับไทย ยังต้องใช้เวลาปรับตัวอีกพักใหญ่ จนกระทั่งมาลงเอยที่การกลับมายังบ้านเกิด ตัดสินใจชัดเจนว่าจะอยู่และทำในสิ่งรัก โครงการเล็กๆ นี้จึงค่อยๆ ก่อร่างสร้างขึ้น ภายใต้การสนับสนุนอย่างดีจากคุณพ่อคุณแม่

นี่อาจไม่ใช่การวิ่งไล่ล่าตามฝันและค้นหาตัวตนอีกต่อไป แต่หมายถึงการหยุดและทำในสิ่งที่ตัวเองเชื่อและรักโดยเลือกที่จะสุขกับ ณ ปัจจุบัน

RECOMMENDED ARTICLES
RECOMMENDED VIDEOS